[แผ่นดินของใคร]
MORNINGS IN JENIN
ผู้แต่ง : ซูซาน อาบูลฮาวา
ผู้แปล : อุษา ฤทธาภิรมย์
ของสำนักพิมพ์สันสกฤต
เขาพูดภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่นว่า "ยิงใครไม่ได้อีกแล้ว"
ณ หมู่บ้านไอน์ ฮอดอันอุดมสมบูรณ์แห่งดินแดนปาเลสไตน์ เยห์ยาผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวกำลังทำหน้าที่เก็บเกี่ยวมะกอกและมะเดื่ออย่างขมักเขม้น ลูกชายทั้งสองของเขาเกือบจะโตพอรับช่วงต่อจากเขาได้แล้ว สิ่งเดียวที่เขาไม่ค่อยพอใจกับ ฮะซัน ลูกชายคนโต มีเพียงแค่ฮะซันดึงดันจะแต่งงานกับสาวน้อยแก่นแก้วชาวเบดูอินที่ภรรยาของเขาแสนจะเกลียดนักเกลียดหนาเท่านั้นเอง อย่างไรเสียแม่สาวชาวเบดูอินมอบทายาทให้ฮะซันเป็นบุตรชายถึงสองคน คือ ยูเซฟและอิสมาเอล วันหนึ่ง ขณะที่ยูเซฟผู้พี่ไม่ทันระวังก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับอิสมาเอลทำให้บนใบหน้าของน้องเกิดแผลเป็นที่ไม่มีวันเลือนหาย
ทุกอย่างในที่นั่นดูเหมือนจะสงบสุขดี...มันควรจะเป็นอย่างนั้น
ปี 1948 ปีที่ความหายนะมาเยือนชุมชนนี้ พวกเขาถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้านไปอยู่ค่ายผู้อพยพในเมืองเยนิน ครอบครัวของเยห์ยาถูกต้อนไป แม่สาวชาวเบดูอินกอดลูกชายคนเล็กไว้แนบอกขณะเดินไปบนทางเท้าโดยมีปืนจี้อยู่ด้านหลัง แต่แล้ว ลูกชายคนเล็กของเธอกลับหายตัวไป อิสมาเอลหายไปอย่างไร้ร่องรอย พร้อมกับหัวใจของผู้เป็นแม่ที่แตกสลาย
และ อามาล เด็กหญิงซึ่งเป็นทายาทคนที่สามของเธอก็ได้ลืมตาดูโลก ณ ค่ายแห่งเยนินนั้นเอง
นายทหารชาวอิสราเอลผู้ลี้ภัยจากกองทัพนาซีอันเหี้ยมโหดมาสู่ดินแดนปาเลสไตน์เดินทางกลับจากเยนิน ไปยังบ้านของเขาซึ่งมีภรรยาสุดที่รักรออยู่ ภรรยาของเขาถูกทหารนาซีย่ำยีจนเธอไม่สามารถมีลูกได้อีกแล้ว ด้วยความรักและริษยา เขาฉกเอาเด็กทารกในอ้อมกอดของหญิงสาวชาวปาเลสไตน์คนหนึ่งและจากมา เขายื่นทารกน้อยที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าให้เธอ โกหกเรื่องพ่อแม่ที่แท้จริงของเด็กน้อย เธอไม่สนว่าทารกจะเป็นอาหรับหรืออะไร เธอบอกกับเขาว่า "จากนี้ไปเขาเป็นลูกชายของเรา"
แม้กระนั้น เสียงร้องเรียกหาลูกชายของหญิงชาวเบดูอินก็ยังคงตามหลอกหลอนเขาเรื่อยมา
หนังสือเล่มนี้กล่าวถึง อามาล เด็กหญิงน้อยที่เกิดและเติบโตในค่ายผู้อพยพแห่งเมืองเยนิน เธอได้อาศัยอยู่กับเพื่อนและครอบครัว พ่อที่เป็นราวกับเทพเจ้าของเธอ พี่ชายที่เธอรัก เพื่อนสนิทที่เป็นดุจอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตเธอ และแม่...ที่เหลือเพียงแววตาอันว่างเปล่าหลังจากทหารอิสราเอลบุกโจมตีค่ายเยนินในสงครามหกวัน
จากเยนิน ไปสู่อเมริกาและเลบานอน อามาลเคยคิดจะหนีชะตากรรมของเธอ เคยพยายามที่จะลืมอดีตและใช้ชีวิตใหม่ในฐานะคนแปลกหน้าบนโลกที่ไม่มีทหารคอยกดขี่ แต่อย่างไรเสีย เธอยังคงปรารถนาที่จะกลับบ้านเกิดเสมอ เธอคิดถึงบ้านที่จากมา พี่ชายคนโตที่เธอรัก และพี่ชายอีกคนหนึ่งที่เธออาจไม่มีโอกาสได้รู้จักเลย
นั่นคือบ้านเกิดที่ทำให้เธอได้พบกับความรักและมิตรภาพอันงดงาม รวมทั้งความโหดร้ายทารุณอันขมขื่นจากสงคราม
มีสิ่งหนึ่งเรียกร้องเธอให้กลับสู่บ้านเกิด เธอได้ยินเสียงเรียกจากปาเลสไตน์ในตัวเธอ
หมายเหตุ : หนังสือเล่มนี้เคยพิมพ์ในชื่อ The scar of David มาก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น